Wielki Czwartek

Uroczysta Msza Wieczerzy Pańskiej sprawowana na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy Jezusa z apostołami stanowi kulminacyjny punkt obchodów Wielkiego Czwartku, rozpoczyna Triduum Paschalne i przenosi nas do wieczernika, gdzie Jezus ofiarowuje nam swoje ciało i krew pod postacią chleba i wina. Przyjmijmy zaproszenie na tą ziemską ucztę z Chrystusem, która ma nas zaprowadzić do uczty niebieskiej.
To właśnie w wieczerniku Jezus na oczach zgromadzonych tam apostołów odprawił pierwszą Mszę Świętą i ustanowił sakrament Eucharystii wypowiadając słowa: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: To jest bowiem Ciało moje, które za was będzie wydane. Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To jest bowiem kielich Krwi mojej nowego i wiecznego przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę.” Jezus Arcykapłan udziela apostołom Pierwszej Komunii i poleca im czynić to samo na jego pamiątkę: być kapłanami, jego przedstawicielami tu, na ziemi. Nieść Eucharystię na cały świat, głosić miłość bliźniego, służąc innym. W niektórych parafiach odbywa się obrzęd obmycia nóg 12 mężczyznom na wzór Chrystusa obmywającego nogi swoim apostołom.
Odprawiana w godzinach porannych w katedrach diecezjalnych przez biskupa w koncelebrze z wszystkimi kapłanami Msza Krzyżma Świętego, na której dokonuje się konsekracja oleju krzyżma i błogosławieństwo oleju chorych oraz odnowa przyrzeczeń kapłańskich, jest przejawem jedności i łączności kapłanów ze swoim biskupem. Poświęcone oleje będą używane podczas: chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich, namaszczenia ołtarza i ścian kościoła oraz namaszczenia chorych. Przez co, stanowią istotną część posługi kapłańskiej, bo to dzięki kapłanom w imieniu Chrystusa podczas chrztu stajemy się dziećmi Boga. Podczas bierzmowania umacniają nas i dają nam siłę. W spowiedzi świętej odpuszczają nam grzechy. Bez kapłanów nie ma w Kościele Chrystusa, nie ma Komunii Świętej. Kapłani mocą Boga błogosławią narzeczonym na dozgonną miłość, zapewniając Bożą łaskę do godnego wypełnienia obowiązków małżeńskich i rodzicielskich. Przy łożu śmierci oddają nas w dobre ręce Boga Ojca.
Nieświadomi jeszcze powagi wydarzeń apostołowie przekonani, że świętują zbliżające się obchody święta Paschy obchodzonego na pamiątkę wyprowadzenia narodu wybranego z Egiptu, radują się wspólną obecnością ze swoim nauczycielem, Synem Bożym. My również w radosnym nastroju obchodzimy tą doniosłą pamiątkę, dlatego kapłan sprawuję tą uroczystą mszę w białych szatach, ale my już świadomi dalszego biegu wydarzeń świętujemy nową Paschę (przejście ze śmierci do nowego życia), a w zasadzie jej początek, który znajdzie swoje zwieńczenie w Poranek Wielkanocny.
Wraz z zakończeniem hymnu „Chwała na wysokości” milkną w Kościele wszystkie dzwony, dzwonki, organy, gongi zamiast nich używane są drewniane kołatki. Jest to zapowiedź żałoby, cisza - „post dla uszu” potrwa aż do Wigilii Paschalnej. Jezus wychodzi z wieczernika i wraz z uczniami udaje się na górę oliwną, znajdującą się niedaleko na wschód od Jerozolimy obok ogrodów oliwnych, ulubionego miejsca modlitw Jezusa. To tam na modlitwie będzie oczekiwał swojego zdrajcy Judasza Iskarioty. To stamtąd wyruszał w Niedzielę Palmową na triumfalny wjazd na osiołku do Jerozolimy i to stamtąd wyruszy w ostatnią podróż do Jerozolimy, tym razem już w asyście żołnierzy. Możemy na wzór apostołów udać się za Jezusem, kiedy kapłan na zakończenie liturgii procesyjnie przeniesie Jezusa pod postacią Najświętszego Sakramentu do kaplicy przechowania, zwanej „ciemnicą”, a z ołtarzy znikają obrusy, świece, mszał i krzyż. Zostańmy na czuwaniu, modlitwie, pocieszaniu Jezusa, który opiera się kuszeniom szatana i dobrowolnie wydaje się w ręce Sanhedrynu. Nie zasypiajmy!