Św. Wawrzyniec

Św. Wawrzyniec, diakon i wielki męczennik rzymski, znany również jako Laurencjusz urodził się ok. 225 roku. Jego coroczne wspomnienie obchodzone jest przez Kościół 10 sierpnia na pamiątkę męczeńskiej śmierci z roku 258 jako święto, co jest dużym wyróżnieniem dla św. Wawrzyńca, gdyż tę rangę mają tylko patronowie Europy: św. Benedykt, św. Cyryl, św. Metody oraz apostołowie, w Polsce dodatkowo także św. Kazimierz. Wyższą natomiast tylko św. Józef, św. Jan Chrzciciel, św. Piotr i św. Paweł oraz Najświętsza Maryja Panna umiejscowiona ponad wszystkimi świętymi.

Nie posiadamy zbyt wielu informacji nt. życia i działalności św. Wawrzyńca. Urodził się on najprawdopodobniej ok. roku 225 w hiszpańskim miasteczku Huesca jako syn pobożnych Orencjusza i Pacjencji. Ukończył studia teologiczne na uniwersytecie w Saragossie, gdzie mógł spotkać przyszłego papieża św. Syktusa II. Tenże papież wyniósł go do godności diakona papieskiego i powierzył mu zarządzanie dobrami kościelnymi oraz opiekę nad ubogimi miasta Rzymu.

Podczas prześladowań chrześcijan za panowania Cesarza Waleriana w latach 253-260, gdy 6 sierpnia 258 r. został pojmany i zamordowany ówczesny papież św. Sykstus II, cesarz planował wydobyć zeznania od św. Wawrzyńca nt. miejsca ukrycia dóbr kościelnych, które chciał przejąć dla siebie. Nie miał pojęcia, z jak heroiczną postawą młodego diakona będzie musiał się zmierzyć. Przezorny święty rozdał wszystkie dobra pośród ubogich Rzymu, a na wezwanie do oddania skarbów Kościoła zgromadził tychże ubogich i odpowiedział: "Oto są skarby Kościoła!". Rozzłoszczony cesarz rozkazał najpierw biczować, a następnie rozciągnąć św. Wawrzyńca na kracie i żywcem przypalać nad rozpalonymi węglami, ale nawet tak wyszukane katusze nie złamały świętego. Jego ciało z czcią pochował św. Justyn w posesji św. Cyriaki przy Drodze Tyburtyńskiej (Via Tiburtina). Cesarz Konstantyn w 330 roku nad jego grobem wzniósł bazylikę przebudowaną przez papieża św. Damazego. W miejscu skazania św. Wawrzyńca na śmierć powstał kościół San Lorenzo in Miranda, natomiast w miejscu męczeństwa San Lorenzo in Panisperna. Imię św. Wawrzyńca włączono do Kanonu Mszy Świętej i Litanii do wszystkich świętych.

Niezwykłe okoliczności męczeńskiej śmierci rozbudziły niezwykły kult św. Wawrzyńca, należał on do najbardziej popularnych świętych, odbiera cześć jako patron ubogich, piekarzy, kucharzy, bibliotekarzy, wzywano jego pomocy w czasie pożarów i przeciw chorobom reumatycznym (palenie w kościach). Przypisywano mu wiele legend m.in. uważano, że w każdy piątek schodzi do czyśćca, aby wybawić stamtąd choć jedną duszę. Już w pierwszej połowie IV wieku na cmentarzu przy Via Tiburtina obchodzono święto męczennika Wawrzyńca. Kult ten rozprzestrzenił się na cały Kościół bardzo wcześnie dotarł również do Polski. Na całym świecie powstało wiele kościołów Ku czci Świętego, sam Rzym miał ich kilkanaście z których pozostało 6 wśród nich najdostojniejszym jest bazylika Św. Wawrzyńca przy miejskim cmentarzu "al Verano" nosząca nazwę "Św. Wawrzyniec za Murami" przed nią znajduje się statua świętego. Atrybutami świętego są: księga, krata, palma, otwarta szafka, a w niej księgi Ewangelii, sakiewka, zwój.

Św. Wawrzyniec jest patronem m.in. Hiszpanii, Norymbergi, diecezji pelplińskiej i innych, wśród których nasza mała parafia jedna z najstarszych na Kujawach w diecezji włocławskiej może chlubić się opieką tak zacnego patrona jakim jest św. Wawrzyniec.