Wielki Piątek

Jest drugim dniem Triduum Paschalnego, w którym w sposób szczególny przypominamy sobie wydarzenia męki i śmierci Chrystusa. Ewangelia dość dokładnie opisuje etapy tej drogi. Drogi od zdrady Judasza i pojmania w Ogrodzie Oliwnym przez dźwiganie krzyża aż po śmierć na nim i złożenie w grobie. Jest dniem, w którym nie sprawuje się Eucharystii, natomiast sprawowana jest Liturgia Męki Pańskiej. Tym, co tego dnia najmocniej wybrzmiewa jest cisza, obecna zwłaszcza podczas liturgii (nadal milczą dzwony, organy).
Sprawowana popołudniem tego dnia liturgia składa się z trzech części: Liturgii Słowa, adoracji Krzyża i obrzędów Komunii św. W ciszy kapłan (ubrany w czerwone szaty dla upamiętnienia ofiary krwi) wraz z ministrantami wychodzi do ołtarza, przed którym leży krzyżem, a wszyscy wierni klękają. Gest ten oznacza upokorzenie "człowieka ziemskiego", jak również wyraża smutek i ból Kościoła. Potem następują czytania , które wieńczy opis Męki Pańskiej według św. Jana. Na zakończenie Liturgii Słowa ma miejsce uroczysta modlitwa powszechna.
Adoracja Krzyża stanowi centralny moment wielkopiątkowej liturgii. Po dwutygodniowym „ukryciu” kapłan stopniowo odsłaniając ramiona krzyża ukazuje go wiernym. Śpiewa przy tym trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata” . Wierni odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Po czym następuje adoracja krzyża, czyli wierni mogą oddać mu cześć przyklękając przed nim i składając pocałunek, aby w ten sposób wyrazić osobiste przyjęcie odkupienia. Za adorację krzyża w Wielki Piątek można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Po odsłonięciu krzyża aż do Wigilii Paschalnej należy przed nim przyklękać.
Po adoracji następują obrzędy Komunii świętej. Z ciemnicy przynosi się Najświętszy Sakrament i udziela się Komunii wiernym. Wielkopiątkową liturgię zaś kończy przeniesienie Najświętszego Sakramentu do specjalnie przygotowanego na tę okazję miejsca, zwanego Bożym Grobem. Monstrancję przykrytą białym, przejrzystym welonem symbolizującym całun, którym spowito ciało zmarłego Jezusa, umieszcza się w centralnym miejscu Grobu Pańskiego. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja. Wszystkie elementy dekoracji i światła kierują uwagę wiernych na Ciało Pańskie (Najświętszy Sakrament), owoc i pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, a nie na gipsową figurę Chrystusa leżącą w Grobie.
Po zakończeniu liturgii w milczeniu obnaża się ołtarz, pozostawiając na nim krzyż z czterema świecznikami, natomiast wierni mogą adorować Jezusa złożonego w grobie do późnych godzin nocnych.